Μαρκ και Μία είχαν απεγνωσμένα προσπαθήσει να χαρίσουν στην 14χρονη κόρη τους, τη Σαβάνα, ένα αδελφάκι. Όμως, μετά από πολλές αποβολές, οι γιατροί τους είπαν πως κάτι τέτοιο δεν θα ήταν δυνατό. Παρότι οι γονείς της προσπάθησαν απαλά να της εξηγήσουν την κατάσταση, η Σαβάνα δεν σταμάτησε ούτε ένα βράδυ να προσεύχεται για ένα μωρό—ένα παιδί που θα μπορούσε να αγαπήσει. Η οικογένεια ζούσε μέτρια, πάντα με οικονομικές δυσκολίες, καθώς ο Μαρκ δούλευε στη συντήρηση κτιρίων και η Μία ήταν δασκάλα τέχνης. Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, η ζωή της Μία άλλαξε για πάντα όταν η Σαβάνα εισέβαλε από την μπροστινή πόρτα χλωμή, κρατώντας σφιχτά ένα παλιό καροτσάκι. Μέσα του βρίσκονταν δύο νεογέννητα εγκαταλελειμμένα μωρά—δίδυμα. Η Σαβάνα, βέβαιη πως αυτά ήταν η απάντηση στις προσευχές της, ικέτεψε τους γονείς της να μην τα παραδώσουν και τους έδειξε ένα βιαστικά γραμμένο σημείωμα. Τα μωρά ονομάζονταν Γκάμπριελ και Γκρέις· η βιολογική μητέρα, μια 18χρονη ονόματι Σουζάν, δεν μπορούσε να τα κρατήσει.

Αμέσως ξεκίνησε ένας κυκεώνας επισκέψεων από την αστυνομία και μια καλοσυνάτη κοινωνική λειτουργό, την κυρία Ροντρίγκεζ, η οποία διαπίστωσε ότι τα μωρά ήταν υγιή και ανακοίνωσε πως εκείνο το βράδυ θα μεταφέρονταν σε ανάδοχη οικογένεια. Μόλις η Σαβάνα το άκουσε, κατέρρευσε, φωνάζοντας ότι «ο Θεός μού τα έστειλε, δεν μπορείτε να μου τα πάρετε!» Βλέποντας τη φλόγα στα μάτια της κόρης τους, ο Μαρκ και η Μία αντάλλαξαν μια μακρά, βαριά ματιά. Ήξεραν πως δεν μπορούσαν να τα αφήσουν να φύγουν. Έπεισαν την κοινωνική λειτουργό να παραμείνουν τα δίδυμα για ένα βράδυ ακόμη. Εκείνη η νύχτα—με δανεικές κούνιες, αγχωμένες προετοιμασίες και τη Σαβάνα να νανουρίζει ψιθυριστά τα μωρά—έκλεισε τη μοίρα τους. Αφού δεν εμφανίστηκε καμία συγγενική οικογένεια, η προσωρινή φιλοξενία μετατράπηκε σε μόνιμη. Έξι μήνες αργότερα, ο Γκάμπριελ και η Γκρέις ήταν νόμιμα δικά τους.

Η ζωή έγινε ένας όμορφος αλλά εξαντλητικός αγώνας ισορροπίας. Ο Μαρκ και η Μία έπιασαν δεύτερες δουλειές για να καλύψουν το κόστος, μα το σπίτι ήταν πάντα γεμάτο γέλια και αγάπη. Γύρω στον πρώτο χρόνο των διδύμων άρχισε να συμβαίνει κάτι παράξενο: μικροί ανώνυμοι φάκελοι—με χρήματα ή δωροκάρτες για βρεφικά είδη—εμφανίζονταν κάτω από την πόρτα τους. Αυτά τα «θαυματουργά δωράκια» συνέχισαν κατά διαστήματα με τα χρόνια. Ποτέ τεράστια ποσά, αλλά πάντοτε ακριβώς όταν τα χρειάζονταν περισσότερο. Τελικά σταμάτησαν να αναρωτιούνται από πού προέρχονταν· τα δέχθηκαν ως ευλογία από έναν μυστικό φύλακα άγγελο.

Δέκα χρόνια πέταξαν σαν αστραπή. Τα δίδυμα μεγάλωσαν χαρούμενα και αχώριστα, υπό τη στοργική φροντίδα των γονιών τους και της Σαβάνα—τώρα 24 ετών—που παρέμεινε ο μεγαλύτερος προστάτης τους. Τον περασμένο μήνα, η οικογένεια δέχτηκε ένα συγκλονιστικό τηλεφώνημα από τον δικηγόρο Κόεν. Εκπροσωπούσε τη βιολογική μητέρα, τη Σουζάν, και τους ενημέρωσε για μια μεγάλη κληρονομιά. Στην αρχή η Μία δυσπιστούσε. Όμως πάγωσε όταν άκουσε το ποσό: περίπου 4,7 εκατομμύρια δολάρια. Ο δικηγόρος παρέδωσε έναν επιστολή της Σουζάν, όπου αποκάλυπτε ότι οι αυστηροί, θρησκευόμενοι γονείς της την είχαν κλείσει μέσα και δεν της επέτρεψαν να κρατήσει τα μωρά όταν ήταν 18. Είχε παρακολουθήσει τη ζωή των παιδιών από μακριά και τους έστελνε όποια βοήθεια μπορούσε. Ήξερε πως μεγάλωναν σε ένα σπίτι γεμάτο αγάπη—ένα σπίτι που η ίδια δεν ήταν ικανή να τους προσφέρει τότε.

Η επιστολή αποκάλυπτε επίσης πως η Σουζάν βρισκόταν στο τέλος της ζωής της, χωρίς καμία άλλη οικογένεια. Άφηνε όλη της την περιουσία στα δίδυμα και στους ανθρώπους που τα μεγάλωσαν. Ζήτησε μόνο μία τελευταία συνάντηση. Τρεις μέρες αργότερα, ο Μαρκ, η Μία, η Σαβάνα και τα δίδυμα μπήκαν στο δωμάτιο του ξενώνα όπου νοσηλευόταν η Σουζάν. Ο Γκάμπριελ και η Γκρέις σκαρφάλωσαν στο κρεβάτι της και την αγκάλιασαν χωρίς να χρειαστεί καμία εξήγηση. Η Σουζάν κοίταξε τη Σαβάνα και της αποκάλυψε ότι την ημέρα που εκείνη βρήκε το καροτσάκι, κρυβόταν πίσω από έναν σφενδάμι και παρακολουθούσε. Τότε κατάλαβε πως τα μωρά της θα ήταν ασφαλή. Η Σαβάνα, με δάκρυα, ψιθύρισε:
«Όχι… εσύ απάντησες στις δικές μου προσευχές.»

Δύο μέρες μετά, η Σουζάν έφυγε από τη ζωή.

Η κληρονομιά άλλαξε ριζικά τα οικονομικά της οικογένειας, όμως ο μεγαλύτερος θησαυρός ήταν η αλήθεια: η αγάπη, η απελπισία και οι προσευχές που ακούστηκαν, τους οδήγησαν όλους εκεί όπου πραγματικά ανήκαν.