Καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας, ορισμένες φωτογραφίες κατάφεραν να αναστατώσουν τους θεατές, συχνά για λόγους πολύ πιο βαθιά κρυμμένους από ό,τι αρχικά επρόκειτο. Αυτό που στην αρχή μπορεί να φαίνεται ως μια αθώα ή ακόμα και συνηθισμένη εικόνα, μπορεί να αποκτήσει μια ανατριχιαστική και στοιχειωμένη ποιότητα όταν εξετάζεται με τη γνώση του βαθύτερου πλαισίου της. Αυτές οι ψυχρές φωτογραφίες δεν σχεδιάστηκαν για να τρομάξουν, αλλά οι ιστορίες τους ή οι λεπτές τους λεπτομέρειες προκαλούν συναισθήματα περιέργειας και δυσφορίας. Οι φωτογραφίες κρύβουν μυστικά—μερικές φορές αλήθειες—που ξεπερνούν ό,τι φαίνεται με την πρώτη ματιά.

Η Όρη από Κρανία Βίσωνα (1892)

Το 1892, έξω από τα Michigan Carbon Works στο Rougeville του Μίσιγκαν, μια ανατριχιαστική φωτογραφία αποτύπωσε ένα βουνό από κρανία βίσωνα, που είχαν παραμείνει ως αποτέλεσμα της βίαιης υπεροθηρίας των βίσωνα. Αυτό το σοκαριστικό θέαμα δεν είναι απλώς σύμβολο της βιομηχανικής απληστίας, αλλά αφηγείται και την ιστορία της περιβαλλοντικής και πολιτιστικής καταστροφής που προκλήθηκε από την αποικιοκρατία και την επέκταση προς τη Δύση.

Η Ίνγκερ Γιάκομπσεν και η Τζάκι Μπούλοου (1954)

Με την πρώτη ματιά, η φωτογραφία της Νορβηγής τραγουδίστριας Ίνγκερ Γιάκομπσεν και του συζύγου της, Δανού κλόουν Τζάκι Μπούλοου, από τη δεκαετία του 1950, φαίνεται να είναι μια αθώα, παλιομοδίτικη στιγμή.

Ο Εμπορικός Έμπορος της Κοιμισμένης Μούμιας (1875)

Στον 19ο αιώνα, οι μούμιες δεν ήταν απλά διατηρημένα αντικείμενα από αρχαίους πολιτισμούς—εκμεταλλεύονταν ως εμπορεύματα για κέρδος, και η φωτογραφία ενός έμπορου να ξεκουράζεται ανάμεσα σε μια θησαυροφυλάκιο από μούμιες αντικατοπτρίζει την παράξενη γοητεία με αυτά τα διατηρημένα απομεινάρια.

Οι Σιδερένιοι Πνεύμονες του 1952

Πριν από την εισαγωγή του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας το 1955, ο κόσμος ζούσε με τον φόβο αυτής της ασθένειας, η οποία άφησε χιλιάδες ανθρώπους παράλυτους και εκατοντάδες νεκρούς. Η έξαρση του 1952 στις Η.Π.Α. ήταν από τις χειρότερες, και το θέαμα των σειρών με σιδερένιους πνεύμονες στα νοσοκομεία αφηγείται μια ανατριχιαστική ιστορία απελπισίας και επιβίωσης.

Κεφάλαιο 5: Η Νέα Μητέρα και το Νεκρό της Μωρό (1901)

Η στοιχειωμένη φωτογραφία της Ότυλια Γιανουζέφσκα που κρατάει το νεκρό της παιδί, τον Αλέξανδρο, είναι μια έντονη απεικόνιση μιας παραδοσιακής συνήθειας της Βικτωριανής εποχής: η φωτογράφηση μετά τον θάνατο. Στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, οι οικογένειες συχνά φωτογράφιζαν τους αγαπημένους τους που είχαν πεθάνει, αποτυπώνοντας μια τελευταία μνήμη για να διατηρήσουν τη σύνδεσή τους.