Σήμερα ζω μια ζωή γεμάτη χαρά, γέλια, προπονήσεις ποδοσφαίρου και παραμύθια πριν τον ύπνο με τον άντρα μου και τα δύο παιδιά μας. Όμως πριν από δεκατρία χρόνια, η μέρα του γάμου μου λίγο έλειψε να μετατραπεί σε απόλυτο εφιάλτη. Όλα ξεκίνησαν όταν γνώρισα τον Έντ σ’ ένα καφέ, εκεί όπου με γοήτευσε προσπαθώντας επίμονα –και με πολλή χάρη– να μαντέψει τι παραγγέλνω. Τα ραντεβού μας ήταν γεμάτα μικρές, τρυφερές εκπλήξεις, από πικνίκ μέχρι ανθοδέσμες με ηλιοτρόπια, και κατέληξαν σε μια ρομαντική πρόταση γάμου σε μια αποβάθρα την ώρα του ηλιοβασιλέματος. Για δύο χρόνια πίστευα πως είχα βρει τον άνθρωπό μου.

Η ημέρα του γάμου έμοιαζε βγαλμένη από όνειρο. Καθώς περπατούσα προς το ιερό ένιωθα πως αιωρούμαι∙ η μητέρα μου δάκρυζε, κι ο μεγαλύτερος αδελφός μου, ο Ράιαν, χαμογελούσε περήφανα. Η τελετή ήταν όπως την είχα φανταστεί, μέχρι και το φιλί που την ολοκλήρωσε. Όμως η μαγεία κράτησε λίγο. Στην κοπή της τούρτας, ο Έντ ξαφνικά έσπρωξε το πρόσωπό μου μέσα στην κρέμα, καταστρέφοντας το φόρεμά μου και το μακιγιάζ μου μπροστά σε όλους. Έμεινα αποσβολωμένη και ντροπιασμένη.

Πριν προλάβω να αντιδράσω, ο Ράιαν –ο προστάτης μου από παιδί– όρμησε, άρπαξε τον Έντ από τον σβέρκο και βούτηξε το δικό του πρόσωπο μέσα στην τούρτα. Με βλέμμα γεμάτο οργή του είπε: «Ταπείνωσες τη γυναίκα σου… Σου αρέσει τώρα;» Έπειτα, πιο ήρεμα, γύρισε σε μένα και μου ψιθύρισε να σκεφτώ αν θέλω πραγματικά να περάσω τη ζωή μου με κάποιον που δείχνει «μηδενικό σεβασμό». Ο Έντ, έξαλλος και ντροπιασμένος, έφυγε από τη δεξίωση.

Το επόμενο πρωί γύρισε συντετριμμένος. Γονάτισε, ζήτησε συγγνώμη ξανά και ξανά και παραδέχτηκε πως η αντίδραση του Ράιαν τού άνοιξε τα μάτια για το πόσο με είχε πληγώσει. Υποσχέθηκε ότι δεν θα τολμούσε ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Με τον καιρό τον συγχώρεσα, αλλά το μάθημα έμεινε ανεξίτηλο.

Δεκατρία χρόνια αργότερα, είμαστε ευτυχισμένοι, με δύο υπέροχα παιδιά. Ο Ράιαν εξακολουθεί να είναι φύλακας-άγγελός μου, και ο Έντ ξέρει πως ο αδελφός μου δεν θα διστάσει να υπερασπιστεί την αδελφή του όποτε χρειαστεί. Μοιράζομαι την ιστορία αυτή στα γενέθλια του Ράιαν για να τιμήσω τον δικό μου ήρωα∙ γιατί μερικοί ήρωες δεν φορούν κάπες—ο δικός μου φοράει κοστούμι και προστατεύει πάντα τη μικρή του αδελφή.