Η χρήση του ονόματος και των αντωνυμιών που προτιμά ένα άτομο αποτελεί στοιχειώδη ένδειξη σεβασμού — όμως οι κοινωνικές νόρμες γύρω από το φύλο συχνά οδηγούν σε εσφαλμένο προσδιορισμό, ιδιαίτερα στον ιατρικό χώρο. Αυτό ήταν κάτι που βίωσε έντονα ο Μπένετ Κάσπαρ-Γουίλιαμς, ένας 37χρονος διεμφυλικός άνδρας, ο οποίος γέννησε τον γιο του, Χάντσον, με καισαρική το 2020. Παρά το γεγονός ότι αυτοπροσδιορίζεται ξεκάθαρα ως άνδρας και χρησιμοποιεί αντωνυμίες “αυτός/του”, το προσωπικό του νοσοκομείου συνέχισε να τον αποκαλεί “μητέρα” — γεγονός που τον πλήγωσε βαθιά σε μια περίοδο μεγάλης ευαλωτότητας.

Ο Κάσπαρ-Γουίλιαμς ξεκίνησε την φυλομετάβασή του το 2014, αφότου συνειδητοποίησε ότι ήταν τρανς το 2011. Επέλεξε να κάνει επέμβαση στο στήθος, αλλά όχι στο κάτω μέρος του σώματός του, γεγονός που του επέτρεψε να κυοφορήσει. Αν και η απόφαση να αποκτήσει παιδί του χάρισε μεγάλη χαρά, το συνεχές λάθος στον προσδιορισμό του φύλου του κατά την εγκυμοσύνη και τον τοκετό μείωσε τη θετικότητα της εμπειρίας. Ακόμα και όταν τα ιατρικά έγγραφα ανέφεραν το φύλο του ως “άνδρας”, οι γιατροί και οι νοσηλεύτριες συνέχιζαν να ενεργούν με βάση την παραδοσιακή άποψη πως «μόνο οι γυναίκες γεννούν».

Από τότε που έγινε γονιός, ο Κάσπαρ-Γουίλιαμς έχει μιλήσει ανοιχτά για την ανάγκη αποσύνδεσης της γέννας από το φύλο. Τονίζει πως δεν γεννούν μόνο οι γυναίκες, και πως δεν μπορούν ή δεν θέλουν όλες οι γυναίκες να γεννήσουν. Για εκείνον, η δυσφορία φύλου κατά την εγκυμοσύνη σχετιζόταν καθαρά με το ότι οι άλλοι τον αποκαλούσαν “μητέρα” — ένας ρόλος με τον οποίο ποτέ δεν ταυτίστηκε. Η απόφαση να κυοφορήσει έγινε λογική μόνον όταν κατάφερε να διαχωρίσει την εμπειρία της γέννας από τα κοινωνικά στερεότυπα γύρω από τη θηλυκότητα.

Η ιστορία του θυμίζει εκείνη του Φρέντι Μακόνελ, επίσης διεμφυλικού άνδρα, που γέννησε το 2019 και έγινε θέμα ντοκιμαντέρ. Ο Μακόνελ, που αντιμετώπιζε δυσφορία φύλου από παιδί, ανέφερε πως η μετάβαση του επέτρεψε να απολαύσει τη ζωή πραγματικά. Όταν αποφάσισε να αποκτήσει παιδί ώστε να διατηρήσει βιολογικό δεσμό, το έκανε με πρακτικό πνεύμα: “Χρησιμοποίησα τις δυνατότητες του σώματός μου για να πετύχω έναν στόχο.” Σε αντίθεση με τον Κάσπαρ-Γουίλιαμς, το νοσοκομειακό προσωπικό του Μακόνελ τον σεβάστηκε, κάνοντας την εμπειρία της γέννας ενδυναμωτική και θετική.

Σήμερα, και οι δύο άνδρες μεγαλώνουν με υπερηφάνεια τα παιδιά τους ως πατέρες. Ο Κάσπαρ-Γουίλιαμς λέει χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει πιο δυνατή φράση από το ‘είμαι ένας πατέρας που έφερε στον κόσμο το ίδιο του το παιδί’». Περιμένει με ανυπομονησία τη στιγμή που ο Χάντσον θα καταλάβει ότι ο πατέρας του τον κυοφόρησε — συμβάλλοντας έτσι στην αποδοχή της ποικιλομορφίας των σύγχρονων οικογενειών. Οι ιστορίες τους αμφισβητούν βαθιά ριζωμένα στερεότυπα και ανοίγουν τον δρόμο για μια πιο συμπεριληπτική κατανόηση της γονεϊκότητας.