Ο Ρόμπερτ Μίτσαμ υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές φιγούρες του παλιού Χόλιγουντ, ένας ηθοποιός με τραχιά γοητεία, βαθιά φωνή και αβίαστη παρουσία μπροστά στην κάμερα. Γεννημένος στις 6 Αυγούστου 1917 στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ, πέρασε μια ταραχώδη νεότητα, συχνά μπλέκοντας με τον νόμο και περιπλανώμενος ανά την Αμερική. Αυτά τα δύσκολα πρώτα χρόνια σκλήρυναν τον χαρακτήρα του, διαμορφώνοντας το ανυπότακτο, σχεδόν απειλητικό προφίλ που θα υιοθετούσε σε πολλές από τις κινηματογραφικές του ερμηνείες. Έπειτα από διάφορες περιστασιακές δουλειές, βρήκε τον δρόμο του προς την υποκριτική, αρχικά σε δευτερεύοντες ρόλους, μέχρι που κατάφερε να μπει δυναμικά στον κόσμο του σινεμά τη δεκαετία του ’40.

Ο Μίτσαμ έγινε γνωστός μέσα από το φιλμ νουάρ, δίνοντας ζωή σε σκληρούς και ηθικά διφορούμενους χαρακτήρες που καθόρισαν το είδος. Η πρώτη του μεγάλη επιτυχία ήρθε με την ταινία Thirty Seconds Over Tokyo (1944), όμως ήταν το Out of the Past (1947) που τον καθιέρωσε ως πρωταγωνιστή πρώτης γραμμής. Το νυσταγμένο του βλέμμα, ο αργός ρυθμός και η ανεπιτήδευτη ψυχραιμία του τον ξεχώρισαν από τους υπόλοιπους ηθοποιούς της εποχής, καθιστώντας τον ιδανικό για τους σκοτεινούς ρόλους του νουάρ. Συνέχισε την ανοδική του πορεία με ταινίες όπως The Big Steal (1949), His Kind of Woman (1951) και Angel Face (1953), εξελισσόμενος σε αρχέτυπο του αντι-ήρωα της κλασικής χολιγουντιανής μυθολογίας.

Αν και κυρίως ταυτίστηκε με το φιλμ νουάρ, η καριέρα του Μίτσαμ υπήρξε πολυσχιδής – συμμετείχε σε γουέστερν, πολεμικά δράματα και ψυχολογικά θρίλερ. Ίσως η πιο ανατριχιαστική του ερμηνεία ήταν στον Night of the Hunter (1955), στον ρόλο ενός δαιμονικού ιεροκήρυκα, μια μορφή που έχει χαραχτεί ανεξίτηλα στην ιστορία του κινηματογραφικού κακού. Επανέλαβε τον ρόλο του ψυχολογικού θηρευτή στο Cape Fear (1962), ενσαρκώνοντας και πάλι τον τρόμο με ανατριχιαστική άνεση. Παρά το ότι συχνά υποδυόταν «σκληρούς» άνδρες, απέδειξε το εύρος του με πιο λεπτές και συναισθηματικές ερμηνείες, όπως στο Heaven Knows, Mr. Allison (1957) και στο Ryan’s Daughter (1970).

Έξω από το κινηματογραφικό πλατό, ο Μίτσαμ διατήρησε τον ίδιο ατίθασο χαρακτήρα. Περιφρονούσε τους αυστηρούς κανόνες των στούντιο και δεν δίστασε να προκαλέσει – το 1948 πέρασε μερικές εβδομάδες στη φυλακή για κατοχή μαριχουάνας, περιστατικό που όμως δεν ανέκοψε την καριέρα του. Αντιθέτως, ενίσχυσε τον θρύλο του. Η αντικομφορμιστική του στάση τον έκανε ακόμη πιο γοητευτικό στα μάτια του κοινού και του Τύπου. Πίσω από την τραχιά εικόνα του, παρέμεινε πάντοτε ένας αφοσιωμένος ηθοποιός, που εργάστηκε αδιάκοπα για δεκαετίες και αργότερα μετέφερε την καριέρα του και στην τηλεόραση.

Η κληρονομιά του Ρόμπερτ Μίτσαμ παραμένει ζωντανή. Οι ερμηνείες του εξακολουθούν να θαυμάζονται από τους σινεφίλ, ενώ η «δροσερή» του αύρα και η ικανότητά του να προσδίδει βάθος ακόμη και στους πιο τραχείς χαρακτήρες τον τοποθετούν ανάμεσα στους μεγάλους θρύλους της έβδομης τέχνης. Είτε εμφανιζόταν σε σκοτεινά φιλμ νουάρ, είτε σε επικά δράματα ή γουέστερν, η παρουσία του είχε πάντα κάτι το ιδιαίτερο – κάτι το αλησμόνητο.