Στα τέλη της δεκαετίας του 1980, η Ντέλτα Μπερκ έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό χάρη στον αξέχαστο ρόλο της ως Σουζάν Σούγκαρμπέικερ στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά “Designing Women”. Το οξύ χιούμορ και η ζωντανή παρουσία της την έκαναν αγαπημένη του κοινού. Ωστόσο, πίσω από την επιτυχία της στην οθόνη, η Μπερκ αντιμετώπισε σημαντικές προσωπικές προκλήσεις που επηρέασαν βαθιά την καριέρα και την ευημερία της.

Καθώς η δημοτικότητά της αυξήθηκε, αυξήθηκε και η πίεση να διατηρήσει μια συγκεκριμένη εικόνα. Παλεύοντας με την κατάθλιψη από τα εφηβικά της χρόνια, η Μπερκ βρήκε τον εαυτό της ιδιαίτερα ευάλωτο στην σκληρή κριτική του κοινού. Η έντονη εστίαση στο βάρος της δημιούργησε επιπλέον συναισθηματική πίεση, οδηγώντας την συχνά σε απομόνωση.

«Κλεινόμουν στον εαυτό μου», θυμάται σε μια ειλικρινή στιγμή για τους αγώνες της. «Δεν ήθελα να αντιμετωπίσω τον κόσμο μέχρι να νιώσω καλύτερα.» Η Μπερκ αμφισβήτησε επίσης την σκληρότητα της δημόσιας κριτικής, αναρωτώμενη γιατί την αντιμετώπιζαν τόσο σκληρά, ειδικά όταν άλλες θρυλικές γυναίκες, όπως η Ελίζαμπεθ Τέιλορ, είχαν υποστεί παρόμοια κριτική για την εμφάνισή τους.

Καθώς το βάρος της αυξήθηκε στα 215 κιλά, οι εντάσεις με τους παραγωγούς του “Designing Women” άρχισαν να κλιμακώνονται. Καταβεβλημένη από τις πιέσεις και την ψυχική εξάντληση, η Μπερκ ζήτησε να απαλλαγεί από το συμβόλαιό της. «Ήθελα να φύγω, αλλά δεν με άφησαν να φύγω», μοιράστηκε. Παρά την επιθυμία της να κάνει ένα βήμα πίσω, οι παραγωγοί επέμειναν να συνεχίσει στη σειρά.

Κοιτάζοντας πίσω, η Μπερκ παραδέχτηκε και τον ρόλο της κατάχρησης ουσιών στην ζωή της κατά την ταραχώδη αυτή περίοδο. Ομολόγησε ότι έκανε χρήση κρυσταλλικής μεθ πριν από τη δουλειά, κάτι που επιδείνωσε τις συναισθηματικές της δυσκολίες και την εκκεντρική συμπεριφορά της. Ωστόσο, με την υποστήριξη του συζύγου της, η Μπερκ τελικά ξεπέρασε αυτές τις δυσκολίες και ξεκίνησε ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή της, προχωρώντας με δύναμη και αντοχή.