Η αφοσίωση του Νίκολας Κέιτζ στο επαγγελματικό του έργο είναι εμφανής στην δραματική του μεταμόρφωση για τον ρόλο ενός σατανικού κατά συρροή δολοφόνου στην ταινία “Longlegs”. Εξέφρασε αμέσως ενθουσιασμό για το πρότζεκτ μόλις διάβασε το σενάριο και συνεργάστηκε στενά με τον συγγραφέα-σκηνοθέτη Όσγουντ Πέρκινς και τους καλλιτέχνες μακιγιάζ και εφέ για να ζωντανέψει τον ανατριχιαστικό χαρακτήρα. Ο Πέρκινς φαντάστηκε τον κακοποιό ως έναν “λυπηρό τύπο”, ένα είδος ανατριχιαστικού κλόουν, και αυτή η οπτική καθοδήγησε το μακιγιάζ και το σχεδιασμό των προσθετικών. Η αφοσίωση του Κέιτζ στον ρόλο περιλάμβανε την επιθυμία να εξαφανιστεί εντελώς μέσα στον χαρακτήρα, αποδεχόμενος βαρύ μακιγιάζ για πρώτη φορά στην καριέρα του.

Η σωματική μεταμόρφωση για την ταινία “Longlegs” ήταν εκτενής, με λεπτομερή γλυπτική από τον Χάρλοου ΜακΦάρλαν και την Amazing Ape για να επιτευχθεί το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ένα σημαντικό στοιχείο στην εμφάνιση του χαρακτήρα ήταν η υπόνοια μιας κακής και φθηνής πλαστικής χειρουργικής, προσθέτοντας στην ανατριχιαστική και αποτρόπαιη φύση του κακού. Πέρα από τις σωματικές αλλαγές, ο Κέιτζ ανέπτυξε μοναδικές κινήσεις και μια φωνή σαν τραγουδάκι για να διαφοροποιήσει ακόμα περισσότερο τον χαρακτήρα. Ήθελε να δημιουργήσει μια προσωπικότητα που θα ήταν ταυτόχρονα ανατριχιαστική και αξέχαστη, βυθίζοντας πλήρως τον εαυτό του στον ρόλο.

Η ερμηνεία του Κέιτζ ως Longlegs ήταν βαθιά προσωπική, αντλώντας έμπνευση από τις δικές του αναμνήσεις σχετικά με τις δυσκολίες της αείμνηστης μητέρας του, Τζόι Βόγκελσανγκ, που έπασχε από κατάθλιψη και σχιζοφρένεια. Θυμόταν να τη βλέπει να μιλάει στους τοίχους όταν ήταν νέος, μια εμπειρία που βρήκε σουρεαλιστική και εμπνευσμένη αντί για ανατριχιαστική. Ο Κέιτζ ενσωμάτωσε αυτές τις αναμνήσεις στην ερμηνεία του, προσπαθώντας να κατανοήσει τις δυνάμεις που ώθησαν την ασθένεια της μητέρας του. Περιέγραψε τον ρόλο ως έναν πολύ προσωπικό, που αντικατοπτρίζει τις δικές του εμπειρίες στο να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες της μητέρας του.

Η φιλοδοξία του Κέιτζ να πετύχει στο Χόλιγουντ προήλθε από την εμπειρία του να μεγαλώνει μεσαίας τάξης ανάμεσα σε πιο εύπορους συμμαθητές. Παρά το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν καθηγητής και συγγραφέας, η οικογένειά του ζούσε ταπεινά, σε πλήρη αντίθεση με την ευημερία των συμμαθητών του. Ένιωθε παραμελημένος και σε μειονεκτική θέση, ιδιαίτερα όσον αφορά την κοινωνική θέση και τις σχέσεις. Ωστόσο, οι επισκέψεις του στον θείο του, Φράνσις Φορντ Κόπολα, τον εξέθεσαν σε έναν διαφορετικό τρόπο ζωής, πυροδοτώντας την επιθυμία για εκείνο το επίπεδο επιτυχίας, όχι μόνο για τα χρήματα, αλλά και για την αναγνώριση και την αίσθηση επίτευξης που προσέφερε.

Ο χαρακτήρας του Longlegs, κρυμμένος κυρίως σε καμαρίνια, είναι απόδειξη της αφοσίωσης και της καλλιτεχνίας του Κέιτζ. Το βαρύ μακιγιάζ και τα προσθετικά τον καθιστούν αγνώριστο, επιτρέποντάς του να ενσαρκώσει πλήρως τον ρόλο του ανατριχιαστικού κατά συρροή δολοφόνου. Η προθυμία του Κέιτζ να εξερευνήσει τις σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, σε συνδυασμό με την προσωπική σύνδεση με τις δυσκολίες του χαρακτήρα, υπόσχεται μια ισχυρή και αξέχαστη ερμηνεία.