Τον τελευταίο καιρό, ο άντρας μου συμπεριφερόταν με τρόπο που μου τέντωνε τα νεύρα. Περνούσε ώρες μακριά από το σπίτι χωρίς να λέει πού πήγαινε, επέστρεφε τα ξημερώματα ή, κάποιες φορές, δεν επέστρεφε καθόλου. Όταν τον ρωτούσα, απαντούσε με σύντομες φράσεις, ενοχλημένος, σαν να έκρυβε κάτι που δεν έπρεπε να μαθευτεί.

Μια νύχτα, ξύπνησα απότομα και τον είδα να σηκώνεται σιγά-σιγά. Πίστευε ότι κοιμόμουν. Φόρεσε σιωπηλά τα παπούτσια του, πήρε κάτι από τον διάδρομο και βγήκε. Η καρδιά μου χτύπησε δυνατά· μια ανησυχητική περιέργεια με ώθησε να τον ακολουθήσω.

Τον παρακολούθησα από το παράθυρο καθώς κατευθυνόταν στο βάθος του κήπου. Κοίταξε γύρω του, βεβαιώθηκε ότι ήταν μόνος, και τότε, με γρήγορες κινήσεις, άρχισε να σκάβει τη γη. Έμεινα ακίνητη, τυλιγμένη στο σκοτάδι και τον φόβο, ενώ τον έβλεπα να σκάβει μια μικρή τρύπα, να βάζει κάτι μέσα και να το καλύπτει πάλι βιαστικά. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι ήταν, αλλά η συμπεριφορά του πάγωσε το αίμα μου.

Την επόμενη νύχτα έκανε ακριβώς το ίδιο. Δεν μπορούσα να αντέξω άλλο την αβεβαιότητα. Το επόμενο πρωί, όταν εκείνος έφυγε για τη δουλειά, πήρα μια τσάπα και πήγα στον κήπο μαζί με τη σκυλίτσα μας. Αμέσως ανήσυχη, άρχισε να γαβγίζει, να μυρίζει το χώμα και να ξύνει ακριβώς το σημείο όπου ο άντρας μου είχε σκάψει.

Ο αέρας έγινε βαρύς. Όσο πιο πολύ σκάβαμε, τόσο πιο έντονη γινόταν η αίσθηση ότι κάτι τρομερό κοιμόταν κάτω από τη γη. Τότε είδα τη γωνία ενός παλιού σακιού, υγρού και καλυμμένου με λάσπη. Μια πηχτή, παλιά μυρωδιά αναδυόταν από τη φρεσκοσκαμμένη γη. Κάθισα πίσω, αλλά η σκυλίτσα συνέχιζε με επιμονή μέχρι που αποκάλυψε το σακί.

Τα χέρια μου έτρεμαν όταν το άνοιξα. Μέσα υπήρχαν υπολείμματα πραγμάτων που δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί: παλιά ρούχα, ένα γυναικείο παπούτσι και ένα μικρό μεταλλικό αντικείμενο. Ήταν ένα μενταγιόν. Το αναγνώρισα αμέσως. Το είχα δει χρόνια πριν, κρεμασμένο στον λαιμό μιας νεαρής γυναίκας που είχε σχέση με τον άντρα μου πριν παντρευτώ εγώ. Εκείνος μου είχε πει ότι είχε μετακομίσει στο εξωτερικό… ότι δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτή εδώ και χρόνια.

Τη στιγμή εκείνη κατάλαβα τα πάντα. Δεν έθαβε σκουπίδια ή αναμνήσεις. Έκρυβε ένα σκοτεινό παρελθόν που είχε προσπαθήσει να σβήσει με τα ίδια του τα χέρια.

Και τώρα που το ξέρω, δυσκολεύομαι να κοιμηθώ. Κάθε βράδυ, ακούω βήματα στον κήπο και τον μακρινό ήχο μιας τσάπας. Φοβάμαι τη στιγμή που θα ανακαλύψει ότι η γη έχει ξανασκαφτεί.