Η Άννα ήταν μια αναγνωρισμένη σεφ, αγαπητή από όλους στο εστιατόριό της. Η ζωή της φαινόταν τέλεια μέχρι εκείνη την ημέρα που ένα μικρό τεστ άλλαξε τα πάντα: ήταν έγκυος. Έκλαψε από χαρά, πιστεύοντας ότι η ζωή τελικά της χαμογελούσε.

Αλλά ο σύζυγός της, ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, δεν μοιράστηκε τη χαρά της. Από εκείνη τη στιγμή έγινε απόμακρος, ψυχρός, σαν η αγάπη να είχε εξαφανιστεί χωρίς ίχνη. Έλεγε ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή, ότι οι δουλειές πήγαιναν άσχημα. Η Άννα σιώπησε, πεπεισμένη ότι όλα θα άλλαζαν όταν εκείνος θα έβλεπε το μωρό.

Δούλευε μέχρι αργά, βρίσκοντας καταφύγιο ανάμεσα σε αρώματα και συνταγές.
— Όσο μαγειρεύω, νιώθω ζωντανή, — συνήθιζε να λέει.

Ένα βράδυ, όταν το εστιατόριο έμεινε άδειο, ο σύζυγός της εμφανίστηκε στην πόρτα. Το χαμόγελό του ήταν τεταμένο, η φωνή του — περίεργα ήρεμη.
— Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε, — είπε.
Εκείνη νόμιζε ότι ήθελε να συμφιλιωθούν, αλλά η συζήτηση πήρε σκοτεινή τροπή. Τα λόγια του ήταν ψυχρά, σκληρά, και η Άννα κατάλαβε ότι ο άντρας που αγαπούσε δεν υπήρχε πια.

Την επόμενη μέρα, κανείς δεν την είδε ξανά. Ο σύζυγός της έλεγε ότι είχε φύγει για ταξίδι, αλλά κάτι δεν κολλούσε. Οι κάμερες του εστιατορίου αποκάλυψαν την αλήθεια: η Άννα δεν είχε φύγει ποτέ από το κτίριο. Ένας συνάδελφος, ανήσυχος, κάλεσε την αστυνομία.

Την βρήκαν λίγες ώρες αργότερα, ζωντανή, αν και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Οι γιατροί μίλησαν για ένα θαύμα. Λίγο μετά γέννησε ένα υγιές αγοράκι, σύμβολο μιας δύναμης που ούτε ο φόβος μπόρεσε να σπάσει.

Ο σύζυγος συνελήφθη. Κατά τη διάρκεια της δίκης δεν ψέλλισε λέξη. Η Άννα δεν παρέστη — ήταν στο νοσοκομείο, κρατώντας το παιδί της και ψιθυρίζοντάς του:
— Για σένα άντεξα. Για σένα είμαι ακόμα εδώ.

Σήμερα, στο εστιατόριό της, μια πλάκα θυμίζει την ιστορία της:
«Η ζωή είναι πιο δυνατή από το ψύχος. Η αγάπη πιο δυνατή από τον φόβο.»