Ο Άντριου, ένας έμπειρος επιχειρηματίας, ήταν βυθισμένος στη δουλειά του όταν ο βοηθός του, ο Μιχάλης, τον διέκοψε με ένα μήνυμα από την πρώην γυναίκα του. Εκείνη απαιτούσε την επιστροφή ενός πίνακα και απειλούσε να βανδαλίσει το αυτοκίνητό του. Εκνευρισμένος, ο Άντριου απέρριψε το μήνυμα και ειρωνικά είπε στον Μιχάλη να της πει ότι είχε πετάξει τον πίνακα. Αργότερα, ένα τηλεφώνημα από το νοσοκομείο τον ανάγκασε να αντιμετωπίσει ένα πολύ πιο σοβαρό πρόβλημα: τη διάγνωση καρκίνου.

Παρά το σοκ, ο Άντριου προσπάθησε αρχικά να διατηρήσει τον συνηθισμένο του εργασιομανή τρόπο ζωής, ακόμα και ενώ υποβαλλόταν σε θεραπεία. Ωστόσο, η συνάντησή του με έναν νεαρό ασθενή καρκίνου, τον Τομ, άλλαξε την οπτική του. Το χαρούμενο πνεύμα του Τομ και η ακατάπαυστη θετική του στάση σταδιακά μαλάκωσαν την σκληρή εξωτερική επιφάνεια του Άντριου. Αρχικά αντιστεκόμενος στις φιλικές προσεγγίσεις του Τομ, ο Άντριου τελικά υποκύπτει στην καλοσύνη του παιδιού. Μια απλή πράξη, όπως το να μοιραστεί μια καραμέλα μέντας, έγινε η κρίσιμη στιγμή, προσφέροντας στον Άντριου μια στιγμή παρηγοριάς μέσα στον πόνο του.

Καθώς οι μέρες έγιναν εβδομάδες, ο Τομ έγινε μια σταθερή πηγή φως στη ζωή του Άντριου. Συνδέθηκαν μέσω κοινών εμπειριών, βρίσκοντας χαρά σε μικρές στιγμές, όπως το να παρακολουθούν ηλιοβασιλέματα και να κάνουν φάρσες στις νοσοκόμες. Παρά τη δική του ασθένεια, ο Άντριου έμαθε να εκτιμά τις απλές χαρές της ζωής. Ακόμα και μοιράστηκε μέρος της περιουσίας του με τη μάνα του Τομ, τη Σάρα, η οποία περνούσε δύσκολες στιγμές.

Όταν ο καρκίνος του Άντριου μπήκε σε ύφεση, έλαβε την συντριπτική είδηση για την επιδείνωση της υγείας του Τομ. Το παιδί τελικά υπέκυψε στην ασθένεια, αφήνοντας τον Άντριου συντετριμμένο. Αποφασισμένος να τιμήσει τη μνήμη του Τομ, ο Άντριου ίδρυσε ένα ίδρυμα για να βοηθήσει άρρωστα παιδιά και παρέμεινε σε επαφή με τη Σάρα, προσφέροντας της στήριξη. Επανενώθηκε επίσης με την πρώην γυναίκα του και επέστρεψε τον πίνακα που εκείνη είχε ζητήσει. Όταν τον παρέδωσε, απλώς είπε: «Απλώς φροντίζω να κρατώ τις υπερδυνάμεις μου.» Ο Άντριου συνειδητοποίησε ότι ήταν ο Τομ που τον είχε σώσει πραγματικά, διδάσκοντάς του τα ανεκτίμητα μαθήματα της αγάπης και της συμπόνιας εν μέσω αντιξοοτήτων.