Η εμβληματική ηθοποιός με τα φλογερά κόκκινα μαλλιά, γνωστή για τις εντυπωσιακές μεταμορφώσεις της, μάγεψε το κοινό με το ακατέργαστο ταλέντο και την ακαταμάχητη γοητεία της στη γεμάτη χρώμα δεκαετία του ’60. Από τα ταπεινά της ξεκινήματα στη Σουηδία έως τη λαμπερή πορεία της στο Χόλιγουντ, αναδείχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες φυσιογνωμίες της εποχής της.

Όμως το ταξίδι της δεν ήταν απλώς μια διαδρομή μέσα από δόξα και πλούτη. Ήταν ένας καμβάς φτιαγμένος από αγάπη, επιμονή και προσωπικές θυσίες. Μεγάλωσε σε ένα γραφικό σουηδικό χωριό, όπου η παιδική της ηλικία ήταν γεμάτη μουσική. «Από τεσσάρων ετών τραγουδούσα μαζί με τη μητέρα μου σουηδικές μελωδίες», θυμάται με τρυφερότητα.

Αναπολώντας το παρελθόν, μιλά για το ζωντανό της σπιτικό: «Μένουμε με τη γιαγιά και τον θείο μου, που έπαιζε ακορντεόν. Ήταν μια οικογένεια γεμάτη μουσική!» Χρωστά εκείνα τα πρώτα χρόνια για το βαθύ πάθος της προς τη μουσική: «Η πρώτη μου μουσική ανάμνηση είναι συνδεδεμένη με το ακορντεόν, την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Εκείνα τα τραγούδια είχαν μια απαράμιλλη ομορφιά».

Η χημεία της με τον Έλβις Πρίσλεϊ στην οθόνη ήταν εκρηκτική — αλλά και πίσω από τις κάμερες υπήρχε κάτι το ξεχωριστό. Αν και δεν επιβεβαίωσαν ποτέ δημόσια τον δεσμό τους, η σχέση τους ήταν βαθιά και διαχρονική. «Όλοι ξέρουν πόσα σήμαινε για μένα και πόσο σημαντική ήταν η διακριτικότητα στη φιλία μας», εκμυστηρεύτηκε.

Παρά την τεράστια επαγγελματική επιτυχία της, βίωσε και τις προσωπικές της δοκιμασίες — κυρίως την επιθυμία της να γίνει μητέρα. Έπειτα από δεκατρία χρόνια προσπαθειών, βρήκε γαλήνη στην αποδοχή. «Αν είναι γραφτό, θα συμβεί», είπε με ηρεμία. «Πιστεύω ότι μια ανώτερη δύναμη γνωρίζει τι είναι καλύτερο για μένα».

Μετά τον θάνατο του Σμιθ, η Αν-Μάργκρετ διατήρησε στενούς δεσμούς με τα παιδιά και τα εγγόνια του. «Η θετή της κόρη Τρέισι και οι θετοί της γιοι Τζόρνταν και Ντάλας τη λατρεύουν», αποκάλυψε άτομο από το περιβάλλον της. «Είναι μια τρυφερή γιαγιά, πάντα κοντά στις οικογένειές τους, είτε με επισκέψεις είτε με βιντεοκλήσεις».

Σήμερα, η Αν-Μάργκρετ παραμένει σύμβολο διαχρονικής κομψότητας και δύναμης. Αναλογιζόμενη τη ζωή της, λέει: «Βρίσκομαι στο σπίτι που αγοράσαμε το 1968. Ο ήλιος λάμπει και κοιτάζω την πισίνα. Νιώθω ευτυχισμένη». Αν και δεν έχει πια στο πλευρό της τον μεγάλο της έρωτα, κουβαλά τη μνήμη του στην καρδιά της, αντλώντας χαρά από τη ζωή που χτίσανε μαζί.