Λόρενς, 28 ετών, γύρισε στο σπίτι και άκουσε έναν ήχο που, όπως είπε αργότερα, «διέλυσε ολόκληρο τον κόσμο του» — το απεγνωσμένο, αφύσικο κλάμα του νεογέννητου γιου του, του Άιντεν. Βρήκε τη σύζυγό του, την Κλερ, κουλουριασμένη και τρεμάμενη, να ισχυρίζεται πως το μωρό είχε «κλάψει όλη μέρα», φέρνοντάς τη στα όρια του πανικού. Όταν ο Λόρενς μπήκε στο παιδικό δωμάτιο για να καθησυχάσει τον Άιντεν, ανακάλυψε ότι η κούνια ήταν άδεια. Αντί για το μωρό, βρήκε ένα μικρό μαύρο μαγνητοφωνάκι και ένα σημείωμα λύτρων που απαιτούσε 200.000 δολάρια για την επιστροφή του παιδιού, με αυστηρή προειδοποίηση να μην καλέσει την αστυνομία. Ο Λόρενς υποψιάστηκε αμέσως έναν επιστάτη του μαιευτηρίου, τον Κρις, με τον οποίο είχε πρόσφατα μια τεταμένη συνάντηση για ένα σπασμένο βάζο μπισκότων και μια περίεργη, μουρμουριστή απειλή.

Παρά τις απεγνωσμένες εκκλήσεις της Κλερ ότι έπρεπε να πληρώσουν τα λύτρα για να σωθεί ο Άιντεν — αντίδραση που στον Λόρενς φάνηκε υπερβολικά «στημένη» — εκείνος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση για να αποκαλύψει τον πραγματικό απαγωγέα. Εφόσον δεν μπορούσε να κάνει ανάληψη ολόκληρου του ποσού, πήρε τα 50.000 δολάρια που ήταν άμεσα διαθέσιμα και πήγε στην προβλήτα. Άφησε τα χρήματα στο ντουλάπι 117, όπως ζητούσαν οι οδηγίες, και περίμενε. Δεν πέρασε πολλή ώρα μέχρι να εμφανιστεί ο Κρις. Ο Λόρενς τον ακινητοποίησε, τον έδεσε και τον κατηγόρησε για απαγωγή. Ο Κρις όμως επέμενε ότι ήταν απλώς «ο ενδιάμεσος», πληρωμένος για να πάρει την τσάντα και να την αφήσει στο δικό του ντουλάπι για να τη μαζέψει κάποιος άλλος.

Ο πανικός και η ειλικρινής τρομάρα του Κρις έπεισαν τον Λόρενς ότι ο επιστάτης δεν ήταν ο εγκέφαλος. Όταν ο Λόρενς τον πίεσε για την παράξενη «απειλή» της προηγούμενης μέρας, ο Κρις ομολόγησε: είχε δει την Κλερ να φιλιέται παθιασμένα με έναν άλλον άνδρα στο μαιευτήριο — έναν άνδρα που αργότερα αναγνώρισε ως τον Ράιαν, τον μικρότερο αδερφό του Λόρενς. Παραδέχτηκε πως, όταν είδε τον Λόρενς, του ξέφυγε η φράση «θα το μετανιώσεις», όχι ως απειλή, αλλά ως προειδοποίηση για την απιστία της Κλερ. Η αλήθεια χτύπησε τον Λόρενς σαν γροθιά: η απαγωγή ήταν σκηνοθετημένη για να κρύψει το ότι Κλερ και Ράιαν σκόπευαν να φύγουν μαζί με τα χρήματα — και ότι ο Άιντεν δεν ήταν βιολογικό παιδί του.

Όταν ο Λόρενς συνειδητοποίησε πως η γυναίκα του και ο ίδιος του ο αδερφός ήταν συνεργοί, έτρεξε στο νοσοκομείο και ζήτησε τη βοήθεια του παιδίατρου του Άιντεν, του δρ. Τσάνινγκ. Του ζήτησε να τηλεφωνήσει στην Κλερ με μια «επείγουσα ενημέρωση» για την υγεία του μωρού, ώστε να την παρασύρουν στο νοσοκομείο. Είκοσι λεπτά αργότερα, η Κλερ εμφανίστηκε με τον Άιντεν στην αγκαλιά, συνοδευόμενη από τον Ράιαν, οι δυο τους να μοιάζουν με οικογένεια. Με το που τους είδε, ο Λόρενς έκανε νόημα στους δύο αστυνομικούς που είχε ειδοποιήσει νωρίτερα. Οι αστυνομικοί πλησίασαν να τους συλλάβουν για απαγωγή, και τότε η Κλερ, οργισμένη, ομολόγησε την αλήθεια: εκείνη και ο Ράιαν ήταν ερωτευμένοι χρόνια, και ο Άιντεν ήταν δικό τους παιδί, καρπός μιας σχέσης που κράτησαν κρυφή επειδή φοβήθηκαν ότι ο Λόρενς δεν μπορούσε να γίνει πατέρας.

Είπε ακόμη ότι έμειναν μαζί του μόνο επειδή ήταν «ασφαλής» και είχε τα χρήματα που χρειάζονταν για να χτίσουν «ένα νέο μέλλον».

Η Κλερ προσπάθησε να δικαιολογηθεί, λέγοντας ότι δεν πίστευε πως η πατρότητα του Άιντεν θα είχε σημασία και πως τα λύτρα ήταν ο μόνος τρόπος να εξαφανιστούν. Ο Λόρενς, ραγισμένος αλλά αποφασισμένος, αρνήθηκε να αφήσει την προδοσία τους να τον σταματήσει. Κοίταξε τον Άιντεν, που έκλαιγε στην αγκαλιά της μητέρας του, και είπε σταθερά:

«Σύμφωνα με τη ληξιαρχική πράξη, εγώ είμαι ο πατέρας του, Κλερ. Ο μόνος που είχε ποτέ — και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν από εσάς να τον πληγώσει ξανά.»

Ένας αστυνομικός πήρε απαλά το μωρό από την Κλερ. Ο Λόρενς κράτησε τον Άιντεν στην αγκαλιά του, νιώθοντας το μωρό να χαλαρώνει, τα σπασμωδικά ουρλιαχτά να γίνονται κουρασμένα μικρά κλαψουρίσματα. Μαζί με τον δρ. Τσάνινγκ, προχώρησε μέσα στο νοσοκομείο για να βεβαιωθεί πως ο μικρός ήταν ασφαλής — αποφασισμένος να προστατεύσει το παιδί που διάλεξε να είναι δικό του.