Ήταν μια ήσυχη μέρα. Ο ήλιος έλαμπε πάνω στη θάλασσα, τα κύματα χάιδευαν απαλά την προκυμαία και οι οικογένειες απολάμβαναν τη μέρα στην παραλία. Όλα έμοιαζαν φυσιολογικά… μέχρι που μερικές φωνές τράβηξαν την προσοχή όλων.

—«Παιδιά! Δείτε τι πιάσαμε!»— φώναξε ένας από τους άνδρες από τη βάρκα.

Με κόπο τραβούσαν από το νερό κάτι τεράστιο. Όταν το πλάσμα αναδύθηκε στην επιφάνεια, το πλήθος ξέσπασε σε ψιθύρους θαυμασμού. Κανείς δεν είχε ξαναδεί κάτι παρόμοιο.

Ένα γιγάντιο ψάρι κρεμόταν από το αγκίστρι, στάζοντας νερό, με το γκρι σώμα του να λαμπυρίζει κάτω από τον ήλιο. Οι τουρίστες πλησίασαν, έβγαζαν φωτογραφίες, γελούσαν, εντυπωσιασμένοι από το μέγεθος του ζώου. Οι ψαράδες πόζαραν υπερήφανοι — ήταν σίγουρα το μεγαλύτερο ψάρι που είχαν πιάσει ποτέ.

Όμως η χαρά τους μετατράπηκε σε σιωπή, όταν ένας απ’ αυτούς αποφάσισε να του ανοίξει την κοιλιά για να δείξει τι είχε καταπιεί το θαλάσσιο τέρας. Το μαχαίρι γυάλισε στον ήλιο… κι ένα σκοτεινό υγρό άρχισε να κυλά αργά.

Ξαφνικά, κάτι έπεσε στο πάτωμα με έναν βαρύ ήχο. Όλοι έσκυψαν να δουν.

Ήταν ένα κινητό τηλέφωνο. Καλυμμένο με βλέννα, αλλά — απίστευτα — σχεδόν άθικτο.

—«Ένα τηλέφωνο;»— ψιθύρισε κάποιος δύσπιστα.

Ένας ψαράς το πήρε και πάτησε το κουμπί. Η οθόνη άναψε… κι ένα βίντεο ξεκίνησε να παίζει.

Ένας άνδρας μέσα σε μια μικρή βάρκα. Η θάλασσα αγριεμένη, ο άνεμος λυσσομανούσε. Ανάμεσα στις αστραπές ακουγόταν μια απελπισμένη φωνή:
—«Βοήθεια! Σας παρακαλώ!»

Η κάμερα ταρακουνήθηκε, το νερό κάλυψε τον φακό… και η εικόνα σκοτείνιασε.

Η σιωπή που ακολούθησε ήταν απόλυτη. Κανείς δεν μιλούσε. Οι ψαράδες κοιτάζονταν μεταξύ τους, χλωμοί, χωρίς να ξέρουν τι να πουν.

Αργότερα αποκαλύφθηκε ότι το τηλέφωνο ανήκε σε έναν άνδρα που είχε εξαφανιστεί πριν από τρεις εβδομάδες, κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας στα ίδια νερά. Η βάρκα του δεν βρέθηκε ποτέ.
Και το πιο περίεργο: σύμφωνα με τους βιολόγους, το είδος αυτού του ψαριού δεν θα έπρεπε καν να ζει σε εκείνη την περιοχή του ωκεανού.

Από πού ήρθε… και πώς κατέληξε εκείνο το τηλέφωνο μέσα του… παραμένει μυστήριο.