Η ζωή του Τζιμ Κάρεϊ υπήρξε δραματική στροφή στην ηλικία των 12 ετών, όταν ο πατέρας του έχασε τη δουλειά του. Αυτή η ξαφνική απώλεια σταθερότητας ανάγκασε την οικογένεια να υιοθετήσει έναν νομαδικό τρόπο ζωής, μετακομίζοντας από τόπο σε τόπο στην αναζήτηση καταφυγίου.

Πριν από αυτή την αναστάτωση, ο πατέρας του Κάρεϊ εργαζόταν ως λογιστής με σταθερή εργασία. Είχε μάλιστα εγκαταλείψει το όνειρό του να γίνει σολίστ σαξοφώνου σε big band για να στηρίξει την οικογένειά του. Ωστόσο, η απώλεια της δουλειάς τον οδήγησε σε δύσκολες συνθήκες.

Παρά τις προκλήσεις, ο Κάρεϊ αργότερα θυμήθηκε αυτή την περίοδο με νοσταλγία. Ως έφηβος, εργάστηκε ως καθαριστής για να στηρίξει την οικογένειά του. Αργότερα, αυτός και οι αδερφοί του εντάχθηκαν στον πατέρα τους σε ένα εργοστάσιο ελαστικών, δουλεύοντας πολλές ώρες ως φύλακες.

Σε μια σκληρή γειτονιά, ο Κάρεϊ έπρεπε να μάθει να προστατεύει τον εαυτό του. Το απαιτητικό πρόγραμμα εργασίας επηρεάσε την εκπαίδευσή του, οδηγώντας τον να εγκαταλείψει το σχολείο στα 16. Ο πατέρας του, αν και απογοητευμένος, στήριξε την απόφασή του.

Ο Κάρεϊ βρήκε παρηγοριά στην κωμωδία. Άρχισε να εμφανίζεται σε βραδιές ανοιχτού μικροφώνου, χρησιμοποιώντας το χιούμορ για να αντιμετωπίσει τη δύσκολη κατάσταση. Το κωμικό του ταλέντο τελικά τον οδήγησε στο Χόλιγουντ, όπου ανέτρεψε τις προσδοκίες με τις μοναδικές του ερμηνείες.

Ρόλοι όπως ο “Άις Βεντούρα” και “Χαζός και Χαζός” τον εκτόξευσαν στη διασημότητα, κάνοντάς τον έναν από τους πιο ακριβοπληρωμένους ηθοποιούς στο Χόλιγουντ. Ωστόσο, αργότερα επέλεξε έναν πιο εσωστρεφή τρόπο ζωής, παίρνοντας ένα διάλειμμα από την υποκριτική. Η σειρά του Showtime “Kidding” σήμανε την επιστροφή του στην υποκριτική. Η εκπομπή αντήχησε με τις προσωπικές του εμπειρίες, εξερευνώντας θέματα δημόσιων προσδοκιών και αυθεντικότητας.