Η Μαριάμ Ναμπατάνζι, από την Ουγκάντα, βρέθηκε αντιμέτωπη με απίστευτες δυσκολίες από πολύ μικρή ηλικία. Παντρεύτηκε μόλις στα 12 της χρόνια με έναν άνδρα τετραπλάσιας ηλικίας και στα 13 της γέννησε το πρώτο της ζευγάρι διδύμων. Εξαιτίας μιας σπάνιας γενετικής πάθησης που ονομάζεται υπερ-ωορρηξία, η οποία προκαλεί την απελευθέρωση πολλών ωαρίων σε έναν κύκλο, η Μαριάμ συνέχισε να φέρνει στον κόσμο δίδυμα, τρίδυμα και τετράδυμα. Έτσι, μέχρι την ηλικία των 36 ετών είχε γεννήσει 44 παιδιά — πολύ περισσότερα από την αρχική της επιθυμία να αποκτήσει μόνο έξι.

Η ανατροφή μιας τόσο πολυπληθούς οικογένειας έγινε ακόμα πιο δύσκολη όταν ο σύζυγός της τους εγκατέλειψε μετά τη γέννηση των τελευταίων διδύμων. Από τότε, η Μαριάμ έγινε η μοναδική προστάτιδα των παιδιών της, δουλεύοντας σε τρεις διαφορετικές εργασίες για να τα βγάλει πέρα. Κουρεύει μαλλιά, διακοσμεί εκδηλώσεις και μαζεύει παλιοσίδερα για να τα πουλήσει. Παράλληλα, φτιάχνει και πουλάει δικό της τζιν και παραδοσιακά βότανα, διοχετεύοντας σχεδόν όλα της τα έσοδα σε τροφή, ρούχα, ιατρική φροντίδα και εκπαίδευση για τα παιδιά της.

Η εκπαίδευση αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες της προτεραιότητες. Θέλει να προσφέρει στα παιδιά της τις ευκαιρίες που η ίδια δεν είχε ποτέ, ενθαρρύνοντάς τα να μορφωθούν και να χτίσουν μια καλύτερη ζωή. Στους τοίχους του σπιτιού της κρέμονται φωτογραφίες παιδιών που αποφοίτησαν, ζωντανό σύμβολο της αφοσίωσης και των θυσιών της. Ωστόσο, το τεράστιο βάρος των ευθυνών μερικές φορές την αναγκάζει να παίρνει δύσκολες αποφάσεις, όπως να σταματά προσωρινά κάποιο από τα μεγαλύτερα παιδιά από το σχολείο ώστε να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια.

Η οικογένεια ζει σε τέσσερα μικρά σπίτια από τσιμεντόλιθους με σιδερένιες στέγες. Ο χώρος είναι ελάχιστος, πράγμα που απαιτεί αυστηρή οργάνωση και συνεργασία. Τα παιδιά μοιράζονται τις δουλειές του σπιτιού, από το μαγείρεμα μέχρι το πλύσιμο, ενώ κοιμούνται είτε σε μεταλλικές κουκέτες είτε σε στρώματα στο πάτωμα. Παρά τις δυσκολίες, η οικογένεια λειτουργεί ενωμένη σαν ομάδα, εμπνεόμενη από το μήνυμα που είναι γραμμένο στον τοίχο τους: «Το Σάββατο δουλεύουμε όλοι μαζί».

Μέσα από δεκαετίες κακουχιών, η αφοσίωση της Μαριάμ στα παιδιά της παραμένει ακλόνητη. Η βαθύτερη ευχή της είναι απλή αλλά συγκινητική: να βρουν τα παιδιά της την ευτυχία και τη σταθερότητα που εκείνη δεν μπόρεσε να έχει. Η ιστορία της είναι μια δυνατή απόδειξη της μητρικής θυσίας, της αντοχής και της ακατάβλητης αποφασιστικότητας για ένα καλύτερο μέλλον για την ασυνήθιστα μεγάλη της οικογένεια.