Η περιουσία του Κιάνου Ριβς αγγίζει τα 400 εκατομμύρια δολάρια. Με τόσα χρήματα, θα μπορούσε να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί—εκείνος, εσύ ή και τα παιδιά σου. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς πώς μπορεί κάποιος να διαχειρίζεται τέτοια δόξα και πλούτο χωρίς να λυγίσει υπό το βάρος τους. Κι όμως, ο Κιάνου είναι διαφορετικός. Επιλέγει να ζει σαν ένας απλός άνθρωπος.

Μπορεί να τον δεις να κάθεται ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους, σε καθημερινούς χώρους, να πίνει έναν φτηνό καφέ και να τρώει ένα απλό σάντουιτς. Οι αποδείξεις δεν βρίσκονται στις δικές του αναρτήσεις—ο Κιάνου, άλλωστε, μέχρι πρόσφατα απείχε εντελώς από τα κοινωνικά δίκτυα—αλλά σε φωτογραφίες που μοιράζονται καθημερινοί περαστικοί στο Instagram.

Προτιμά να χρησιμοποιεί τα μέσα μαζικής μεταφοράς και συχνά προσφέρει τη θέση του σε όσους τη χρειάζονται. Η ζωή του δεν υπήρξε εύκολη. Γεννήθηκε στη Βηρυτό του Λιβάνου, και ο πατέρας του μπήκε στη φυλακή για διακίνηση ναρκωτικών. Ο Κιάνου με τη μητέρα του μετακόμισαν αρχικά στην Αυστραλία και μετά στον Καναδά, όπου μεγάλωσε και φοίτησε σε δημόσιο σχολείο, σαν κάθε άλλο παιδί.

Το 1986 έφτασε στο Λος Άντζελες για να κυνηγήσει το όνειρο της υποκριτικής. Παρόλο που απέκτησε φήμη και πλούτο, δεν παρασύρθηκε ποτέ από αυτά. Δεν μπλέχτηκε ποτέ σε σκάνδαλα, ούτε σε εκκεντρικές συμπεριφορές. Η προσωπική του ζωή χαρακτηρίστηκε από λίγες αλλά βαθιές σχέσεις. Το 1998 γνώρισε την Τζένιφερ Σάιμ—τον πρώτο του αληθινό έρωτα.

Περίμεναν την κόρη τους το 2000, αλλά το μωρό γεννήθηκε νεκρό λόγω καρδιοπάθειας. Το 2001, η Τζένιφερ σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα.

Το 2003, η αγαπημένη του αδελφή, Κιμ, διαγνώστηκε με λευχαιμία. Ο Κιάνου πάγωσε όλα του τα επαγγελματικά σχέδια και έφτασε κοντά στο να εγκαταλείψει εντελώς την υποκριτική, για να σταθεί δίπλα της στη μάχη με την ασθένεια. Ευτυχώς, μετά από χρόνια θεραπείας, η Κιμ ανάρρωσε.

Κάποτε είπε: «Τα λεφτά είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι. Μπορώ να ζήσω για αιώνες με όσα έχω ήδη κάνει». Παρακολουθώ τη ζωή του Ριβς εδώ και χρόνια—είναι από εκείνους τους ανθρώπους που εμπνέουν πραγματικά. Κι αν τον έβλεπες από κοντά, ίσως του έλεγες: «Ρε φίλε, είσαι πραγματικά υπέροχος. Θέλω να σου σφίξω το χέρι και να πάρω παράδειγμα από εσένα».