Η πορεία της Λι Γκράντ στο Χόλιγουντ διακόπηκε απότομα τη δεκαετία του 1950, όταν η σχέση της με τον πρώτο της σύζυγο, Άρνολντ Μάνοφ, την έβαλε στη διάσημη «μαύρη λίστα» της εποχής του Μακαρθισμού. Η νεαρή ηθοποιός, φρέσκια από τη θετική κριτική για την ερμηνεία της στην ταινία Detective Story (1951), είδε την καριέρα της να καταστρέφεται — όχι λόγω των δικών της πράξεων, αλλά επειδή αρνήθηκε να προδώσει άλλους στους ερευνητές. Για 12 ολόκληρα χρόνια, η Γκράντ αποκλείστηκε από τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, αλλά ποτέ δεν υπαναχώρησε από τις αρχές της, λέγοντας αργότερα: «Σίγουρα δεν θα έδινα ονόματα για να δουλέψω.»

Παρά την επαγγελματική σιωπή, η Γκράντ αρνήθηκε να εξαφανιστεί. Ξεκινώντας από έναν καταπιεστικό γάμο, τελικά ανέκτησε την ανεξαρτησία και την καριέρα της. Το 1965, έκανε μια θριαμβευτική επιστροφή με την τηλεοπτική σειρά Peyton Place, ερμηνεία που της χάρισε ένα βραβείο Έμι και άνοιξε το δρόμο για άλλους εμβληματικούς ρόλους. Στη συνέχεια, εδραίωσε τη θέση της στο Χόλιγουντ με ξεχωριστές ερμηνείες σε ταινίες όπως το Shampoo (1975), για την οποία κέρδισε Όσκαρ, και συνέχισε να καθιερώνεται ως μια δυναμική αφηγήτρια με τα βραβευμένα ντοκιμαντέρ της.

Η προσωπική ζωή της Γκράντ άνθισε επίσης κατά την επιστροφή της. Βρήκε αληθινή αγάπη με τον Τζο Φιούρι, έναν άνδρα 12 χρόνια νεότερό της, ο οποίος την αντιμετώπισε ως ίση, σε πλήρη αντίθεση με τον πρώτο της σύζυγο. Η σχέση τους άντεξε στον χρόνο, με τη Γκράντ να λέει κάποτε: «Ο Τζόι ξυπνά και παίρνει το χέρι μου. Δεν θέλει να με χάσει». Η σταθερότητα και η υποστήριξη που της προσέφερε ο Φιούρι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην αυτοπεποίθηση και τη μακροβιότητά της, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά.

Τώρα, στα τέλη της δεκαετίας του 90, η Γκράντ συνεχίζει να εκπλήσσει τους θαυμαστές με τη διαχρονική της ομορφιά και ζωντάνια. Ανοιχτή σχετικά με την απόφασή της να υποβληθεί σε ανόρθωση προσώπου στα 30 της, παραδέχτηκε ότι την βοήθησε να νιώσει πιο σίγουρη σε έναν κλάδο που είναι φημισμένος για την αντιγήρανση. Ακόμη και σήμερα, η λαμπερή της εμφάνιση προκαλεί θαυμασμό, με τους θαυμαστές να απορούν για την κομψότητά της και τη νεανική της ενέργεια. «Δεν έχω ξαναδεί άτομο άνω των 90 να φαίνεται τόσο υπέροχο», δήλωσε ένας θαυμαστής.

Η ιστορία της Γκράντ είναι μια ιστορία ανθεκτικότητας και αναγέννησης. Από την μάχη ενάντια στην αδικία, στην αναδόμηση της καριέρας της και στην εύρεση της διαρκούς ευτυχίας, έχει ανατρέψει κάθε προσδοκία. Η κληρονομιά της ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και πρωτοπόρος παραμένει έμπνευση, αποδεικνύοντας ότι η δύναμη, η αποφασιστικότητα και η αγάπη μπορούν να νικήσουν ακόμη και τα πιο σκοτεινά κεφάλαια της ζωής.